Адначасова з узброенай партызанскай барацьбой разгортвалася падпольная антыфашысткая дзейнасць у гарадах і іншых насельніцкіх пунктах. Патрыёты, якия там засталіся не гледзячы на тэррор, не скарыліся ворагу. Яны сабаціраваліся ворагу. Яны сабаціравалі гаспадарча – эканамічныя, палітычныя і ваенныя мерапрыемства захопнікаў, здейнялі шматлікія дыверсіі. паг-14: купить аэродромные плиты в спб.

Менавіта на гэта арыентавала дырэктыва ЦК КП(б)Б ад 30 чэрвеня 1941 года аб пераходзе на падпольную работу партарганізацый раёнаў, занятых ворагам. Звярталася увага на тое, што партызанская барацьба павінна знаходзіцца ў полі зроку і весці пад непасрэдным кіраўніцтвам заканспіраваных падпольных партызанских структур.

Чатыры вобласці – Гомельская, Магілёўская, Мінская, Пінская, у якіх засталіся аблсныя парт органы. Тольки для арганізацыйна-кіраўнічай дзейнасці ў тыле ворага было пакінута звыш 1200 камуністаў, ў тым ліку 8 сакратароў абкамаў; 120 сакратароў гаркама і райкомаў партыі. Усяго ж для нелегальнай работы ў Беларусі заставалася звыш 8500 камуністаў.

Як і партызанскія фарміраванні, папярэдне створанае і самастойна ўзнікшае падполле самастойна адразу ж прыступіла да дыверсійнай баявой і палітычнай дзейнасці. у Мінску ўжо ў другой палве 1941 года падпольшчыкіўзрывалі склады са зброяй і ваеннай маёмасцью, цэхі і майстэрні па рамонту баявой тэхнікі, вырабу харчавання, знішчалі варожых чыноўнікаў,салдатаў і афіцэраў. У снежні 1941 года ў час напружанных баёў пад Масквой, яны ажыццявілі паспяховую дыверсію на чыгуначным вузле: вынікам яе з'явілася тое, што замест 90-100 эшалонаў ў сутки адсюль на фронт адпраўлялася толькі 5-6.

Акупацыйная адміністрацыя ў Мінску атрымлівала звесткі аб актыўнай дыверсійна-баявой дзейнасці падпольшчыкаў Брэста, Гродна, Мазыра, Віцебска.

На Аршанскім чыгуначным вузле эфектыўна дзейнічала група К.С. Заслонава. у снежні 1941 года брыкетна-вугальнымі мінамі, яна вывяла са строю некалькі дзесяткаў паравозаў: частка з іх была ўзарвана і замарожана на станцыі, іншыя ўзарваліся на шляху да фронту. Скардзячыся з гэтага выпаду, аршанская група бяспекі СД паведамляла свайму кіраўніцтву: "дыверсіі на чыгуначнай лініі Мінск-Орша сталі такімі частымі, што кожную з ніх па асобку не апішаш. Не прахдзіць ніводнага дня, каб не было здзейснена адной альбо некалькх дыверсій".

У Віцебску ў 1941- 1942 г.г. дзейнічала 56 падпольных груп. Адной з іх 3 кастрычніка 1942 года кіравала В.З. Харужая, якая была накіравана сюды Беларускім штабам партызанскага руху. 13 лістапада 1942 года фашысты схапілі і пасля доўгіх допытў закатавалі яе, а таксама С.С. Палякову, Е.С. Суранову, К.Д. Балдагову, сям'ю Вераб'ёвых. Пасмяротна В.З. Харужай прысвоена званне Героя Савецкага Саюза.

Важная роля ў разгортаванні антыфашасцкага руху ў Брэсцкай вобласці належала створаному ў маі 1942 года па ініцыятыве былых членаў КП ЗБ І.П. Урбановіча, М.Е. Крыштадовіча, І.І. Жыжкі "Камітэту барацьбы з нямецкімі акупантамі". Камітэт не абмяжоўваў сваю дзейнасць толькі Брэсцкай вобласці, а распаўсюджваў уплыў на шэраг раёнаў Баранавіцкай, Беластоцкай вобласцей.[12]

У Гомелі актыўную барацьбу з ворагам вялі групы на чыгуначным вузле. паравозавогонарамонтным заводзе, лесакамбінаце і іншых прадпрымествах горада – усяго больш за 400 чалавек.

Завершение
Начавшееся с середины XIV в. наступление турок на Европу коренным образом изменило судьбу балканских народов Юго-Восточной Европы. К началу XVI в. в состав Османской империи вошли: Греция, Болгария, Сербия, Босния и Герцеговина, Черногория и Албания. В вассальные от Турции государства были превращены Молдавия и Валахия. Турецкое господ ...

Заключение.
Главное обвинение, которое выносят Николаю 2 от имени истории – политическое безволие, в результате которого в России наступил развал российской государственности и крах самодержавной власти. Обвиняющие императора в политическом безволии современники и историки считают, что будь на его месте другой человек, с более сильной волей и харак ...

Складывание сербской государственности
Судя по сообщениям императора Константина Багрянородного (сер. X в.), сербы появились в VII в. на землях Балканского полуострова (континентальная часть), заняв территорию нынешней Сербии и Черногории (южная часть Далматинского побережья). Константин называет сербами также обитателей Неретвлянской области (Пагания), Требинья (Травуния) и ...